Jak radzić sobie z problemami zdrowia psychicznego w dorosłym życiu?

Hej mam problem z umysłem. Mam 40 lat i nigdy dotąd nie pracowałam, nie mam własnej rodziny, ani żadnej relacji za sobą - utrzymują mnie rodzice, jestem od nich uzależniona mentalnie, finansowo i życiowo. Mimo to w październiku podjęłam pracę w korporacji, na stanowisku junior z obsługą klienta biznesowego i na wiele miesięcy mocodawcy zapomnieli o mnie. Później zaczęły się wymaganie i odkryłam że nie dam rady utrzymać tego zajęcia bo koncentracja sprawia mi wręcz fizyczną blokadę, mam bardzo słabą pamięć, a 8h jest nie do pokonania. W między czasie leczę depresję i CHAD - mam na nie neuroleptyk, chodzę też na terapię, planuję oddział dzienny. Podobne objawy towarzyszyły mi już w szkole, dlatego byłam najgorszą uczennicą i studentką na marnym kierunku - nauka, intelektualny wysiłek, poza momentami przyspieszenia sprawiają mi wręcz fizyczny ból. Myślę, że to pozostałość depresji którą dźwigam od 13 roku życia. Myślicie że mogę jakoś wpłynąć jeszcze na siebie np poprosić lekarza o dodatkowy lek? Wielu nie mogę brać przez nadciśnienie, cukrzycę itp (mam arypiprazol, pregabalin i trozadon) Myślicie że mogę jeszcze wyjść z tego stanu? Obecnie planuję się zwolnić, nie mam wyboru, nie daje rady i nic nie robię większość dnia - ale to dla mnie męka i wstyd. Chciałabym poszukać nowej pracy, ale szanse znalezienia czegoś graniczą z cudem - wszędzie szukają studentów, albo są to umowy zlecenia. Pewnie nie będzie mnie ju stać na psychoterapię, a lekarz tylko państwowo więc jedynie w odległych terminach, załamało mnie to, ale cóż, takie jest życie, jeśli zajmiesz się nim zbyt późno.... #psychologia #samotność #depresja #kryzys #psychiatria #antydepresanty